زبان آلماني
زبان آلماني ( Deutsche Sprache) زباني از خانواده زبان‌هاي هندو-اروپايي و عضوي از شاخه زبان‌هاي ژرمني غربي در كنار هلندي، انگليسي و آفريكانس است كه بيشتر در اروپاي مركزي تكلم مي‌شود.اين زبان به طور گسترده و به صورت رسمي در كشورهاي آلمان، اتريش، سوئيس، بخش هاي شمالي ايتاليا و ليختن اشتاين صحبت مي شود .
زبان آلماني يكي از زبان هاي اصلي جهان و زبان مادري بيش از 95 ميليون نفر در سراسر جهان است. زبان آلماني گسترده ترين زبان مادري در اتحاديه اروپا و همچنين سومين زبان آموزش داده شده در ايالات متحده (بعد از اسپانيايي و فرانسه) و اتحاديه اروپا (بعد از انگليسي و فرانسه) است .
ريشه بيشتر واژه هاي زبان آلماني به خانواده زبان هاي هندي-اروپايي برميگردد. دسته اي از واژه هاي اين زبان ريشه هاي لاتين يا يوناني دارند و تعداد كمتري از آنها از زبان هاي فرانسه يا انگليسي مشتق مي شوند. زبان آلماني همچنين به واسطه لهجه ها و گويش هاي متفاوتش مشهور است .
در صورتي كه به يادگيري زبان آلماني علاقمنديد مي توانيد از بخش آموزش زبان آلماني وبسايت توآموز براي اين كار كمك بگيريد.
ويژگي هاي اسم
در زبان آلماني اسم ويژگي هاي زير دارد .
جنسيت
نام‌ها در اين زبان داراي يكي از سه جنس مذكر، مؤنث يا خنثي هستند. همچنين اسم‌هاي جمع هم گاهي چهارمين جنس اين زبان درنظرگرفته مي‌شوند .
حالت مفعولي
در زبان آلماني، مفعول با زبان فارسي، بسيار متفاوت است. در زبان فارسي، اگرچه مفعول واژه‌اي است كه در پاسخ به يكي از دو پرسش «چه چيزي را» يا «چه كسي را» مي‌آيد، در آلماني يك نوع از مفعول‌ها اين گونه است. معمولاً اين نوع مفعول كه در پاسخ به «چه چيزي را» يا «چه كسي را» مي‌آيد
حروف اضافه
در اين زبان، حروف اضافهٔ دستوري، واژه يا گروهواژه‌اي كه پس از آن مي‌آيد را در يكي از سه حالت زير قرار مي‌دهد:
- مفعولي بيواسطه
- مفعولي باواسطه
- اضافهٔ مِلكي
برخي از اين حروف اضافه ، بر حسب اين كه واژه يا گروه واژه‌اي كه پس از آن مي‌آيد چه نقشي از نقوش سه گانهٔ بالا را بگيرد، معنيشان به كلي فرق مي‌كند . از اين رو، بر حسب معنايي كه منظور است ، ممكن است يك حرف اضافه داراي چند نقش متفاوت باشد .
حروف تعريف اسامي
حروف تعريف گذشته از نشان دادن معرفه يا نكره بودن يك اسم، مي‌توانند خصوصيات حالت اسم، شامل حالت فاعلي ، حالت مفعولي مستقيم ، مفعولي غير مستقيم و ملكي نيز داشته باشند . با توجه به بي قاعده بودن اسامي جمع در زبان آلماني، حروف تعريف در بسياري موارد به عنوان نشان دهنده حالت جمع يا مفرد اسم مورد استفاده قرار مي‌گيرند.